U okviru ovog ciklusa Sekcija proširenih medija ULUS i SKC predstavljaju stvaraoce u oblasti višemedijske umetnosti. Polimediji, višemediji, transmediji, intermediji, prošireni mediji, kao i multimediji su alternativni termini kojima se mapiraju prakse koje još uvek predstavljaju izazov teoriji i istoriji umetnosti, u velikoj meri zarobljenim u okviru modernističke paradigme koja na naglašen način insistira na medijskim podelama u stvaralaštvu.
Mihailo Ristić se ogledao u polju slikarstva, fotografije, objektne umetnosti, filma, videoa, performansa, instalacija, kompjuterske  umetnost, uz visok stepen samorefleksije i stalno preispitivanje i demistifikaciju medija u kojem se ti radovi realizuju. Tu se prepliću naracija u prvom licu i razgradnja televizijske, kao i video i filmske slike; segmeti filmova i video radova se recikliraju i prekodiraju upotrebom video feed back tehnike i široke palete specijalnih efekata, slike se umnožavaju, razlažu i talože u slojevima. U takvoj praksi ponekad učestvuju i drugi umetnici, pa čak i ljudi bez iskustva rada u umetnosti.

Glavna tema razgovora je lična poetika Vladana Radovanovića pod nazivom sintezijska umetnost, koju je moguće sagledati u okviru opšte teorije o višemedijskoj umetnosti, kao široj oblasti kojoj pripadaju i drugi modeli te umetnosti: pozorišna drama, balet, opera, gezamtkunstverk, film, video, vokovizuel, višemedijski performans, multimedij i drugo. Vladan Radovanović razvija prvo svoju ličnu poetiku od 1953. godine do kraja šezdesetih, a potom opštu teoriju višemedijske umetnosti, između sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog veka. Višemedijska umetnost je 2000. godine postala predmet magistarskih pa doktorskih studija Univerziteta umetnosti u Beogradu. Njoj pripadaju sve pojave koje kombinuju najmnje dva raznočulna medija u opsegu uodnošavanja od puke istovremenosti do determinizma, u vidu objekta, instalacije, sekvencijelnosti sa živim izvođačima ili bez njih. I u sintezijskoj umetnosti, kao u jednom od modela višemedijske, mogu se kombinovati i neelektronski i elektronski mediji, ali isključivo na deterministički način. Nezanemarljivo mada ne ultimativno obeležje sintezijske umetnosti jeste zahtev za stvaranje iz jednog duhovnog centra. Tokom razgovora projektovaće se nekoliko Radovanovićevih ostvarenja iz oblasti sintezijske umetnosti.

U okviru ovog ciklusa Sekcija proširenih medija ULUS i SKC predstavljaju stvaraoce u oblasti višemedijske umetnosti. Polimediji, višemediji, transmediji, intermediji, prošireni mediji, kao i multimediji su alternativni termini kojima se mapiraju prakse koje još uvek predstavljaju izazov teoriji i istoriji umetnosti, u velikoj meri zarobljenim u okviru modernističke paradigme koja na naglašen način insistira na medijskim podelama u stvaralaštvu.

Predmet ovog razgovora je umetnički rad Marice Radojčić, kao i teorijske pretpostavke njenog rada. Tako, u vezi sa radom Univerzalne mašine, ona postavlja sledeća pitanja: „Možemo li se približiti neprekidnosti? Ili je to samo nemogući san? Na kojoj vrsti logike bi takav jedan pristup bio zasnovan? Više-vrednosnoj? Rasplinutoj? Intenzionalnoj? Ili je nužno izmisliti potpuno novu logiku? A možda će digitalno zauvek ostati samo eho analognog?“ Objašnjavajući slojevizam, kao oznaku za karakter svojih radova, ona tvrdi sledeće: „Svako umetničko delo je nosilac značenja; do značenja umetničkog dela dospeva se postupno shvatanjem (saznavanjem) pojedinih slojeva; redosled saznanja ne mora biti isti kao redosled nastanka – ne mora se poklapati sa redosledom koji je umetnik zamislio; gledalac ima slobodu i mogućnost da u delu otkrije neko drugo znače koje umetnik nije predvideo; shvatanje umetničkog dela ne podrazumeva shvatanje svih slojeva.“ Što se tiče opštih ideja koje se pojavljuju u njenom radu, ona ističe: „beskonačnost, smrt, jezik, grananje i ljudske granice“.

Predmet ovog razgovora je umetnički rad Čedomira Vasića u proširivanju polja vizuelnih umetnosti, a njegova retrospektivna izložba koja je pod nazivom "I pre i posle i sada", održana od 28. marta do 10. maja 2016. godine u Istorijskom muzeju Srbije poslužiće da se tom radu pristupi putem analize jedne konkretne izložbe. U okviru proširenja svoje umetničke prakse izvan domena slikarstva, Čedomir Vasić je školsku 1975/76. godinu proveo na usavršavanju na kalifornijskom univerzitetu u Santa Barbari i Los Anđelesu, kao stipendista Fulbrajtovog programa. Kao rezultat studija videa kod prof. Micurua Kataoke i kompjuterske umetnosti kod prof. DŽona Vitnija, nastajali su i njegovi video radovi, koji danas važe za prve video radove u našoj umetnosti. Među njih spada i Američka traka, koja je kod nas prvi put prikazana u Galeriji Studentskog kulturnog centra u Beogradu, 1977. godine. Nakon toga, godine 1983, on pokreće i projekat slikanja murala u Beogradu, proširujući polje umetnosti i u tom smeru. Paralelno sa tim, on kao doprinos teoriji i istoriji umetnosti, od 1973. objavljuje stručne i teorijske radove iz oblasti likovnih umetnosti. Kao pedagog, predavao je Slikanje i Crtanje na Fakultetu likovnih umetnosti od 1975. do 2013, proširujući vizure moguće upotrebe tih medija, kao i Likovnu kulturu i Vizuelne medije na Fakultetu dramskih umetnosti od 1984. do 2014, gde je ukazivao na mogućnosti višemedijskog rada. Sa Vladanom Radovanovićem bio je inicijator, osnivač i predavač na Interdisciplinarnim umetničkim studijama – grupi za Višemedijsku umetnost na Univerzitetu umetnosti u Beogradu od 2001.
Danas on ima status profesora emeritusa.

PRIKAZ KATARINE MITROVIĆ kustoskinje izložbe "I pre i posle i sada"
.

---

Utorak, 20. mart 2018. u 20.00, Mala sala SKC, Beograd. Ciklus: Višemedijsko stvaralaštvo i umetnici Gordana Novaković i Miroslav Miša Savić: Kompjuterska, digitalna i novomedijska umetnost 80ih i 90ih. Predavanje i razgovor, u kome sa njima učestvuju i Vladeta Stojić, višemedijski umetnik i predsednik sekcije proširenih medija ULUS, i inženjer Zoran Milković, njihov dugogodišnji tehnički saradnik.

Kompjuterska, digitalna i novomedijska umetnost 80ih i 90ih

Gordana Novaković i Miroslav Miša Savić će razgovarati o pojavi kompjuterske, digitalne i novomedijske umetnosti u periodu od sredine osamdesetih i tokom devedestih, koji je koincidirao sa turbulentnom tranzicijom iz federalne republike u nezavisne države današnjice. Do današnjeg dana, ova umetnička praksa nije dokumentovana i proučavana, te je stoga i odsutna iz nacionalne i međunarodne istorije umetnosti i istorije novih medija. Kroz dokumentaciju iz lične arhive, osvrnuće se na inicijalne radove iz te oblasti iz druge polovine osamdesetih, na specifične uslove i duh timske interdisciplinarne saradnje, u traganju za novim formama koje uvode upotrebu računarske tehnologije u umetničku praksu. Kasnije, tokom devedesetih, godina koje donose uslove svojevrsne kulturne izolacije, digitalna umetnička praksa nije bila objedinjena u jedinstvenu umetničku scenu, već se razvijala kroz individualne i grupne inicijative koje su u datim uslovima često bile kratkog daha, kao i samo arhiviranje i teorijska obrada ove vrste umetnosti.

Deo te neispričane istorije je svakako i izložba pod nazivom „Kompjuterska umetnost,“ verovatno prva grupna izložba te vrste na ovim prostorima posle „Novih tendencija“ (Zagreb, šezdesetih i sedamdesetih godina) koja je održana 1991. godine u galeriji ULUS. Na izložbi su predstavljeni radovi nastali tokom osamdesetih godina, a učesnici su tom prilikom osnovali jugoslovensku Asocijaciju umetnika elektronskih medija (AUEM).Međutim, nakon samo mesec dana počeo je rat i raspad Jugoslavije i, samim tim, Asocijacija nikada nije zaživela. Sa ciljem da se inicira osnivanje nacionalne kolekcije i arhive jugoslovenske novomedijske prakse, pre dvadest godina, 1998. godine u Kulturnom centru Rex u Beogradu, Miroslav i Gordana su organizovali simpozijum pod nazivom „Kratka istorija elektronske umetnosti“ koji je okupio vodeće digitalne umetnike sa ovih prostora ali ni tadašnja situacija u Srbiji i regionu nije pružala uslove za dalji razvoj ove inicijative. Sve do danas.
.

---

Utorak, 17. aprilt 2018.u 20.00, Mala sala SKC, Beograd. Ciklus: Višemedijsko stvaralaštvo i umetnici

NENAD BRAČIĆ - predstavljanje radova / razgovori sa povodom

U okviru ovog ciklusa Sekcija proširenih medija ULUS i SKC predstavljaju stvaraoce u oblasti višemedijske umetnosti. Polimediji, višemediji, transmediji, intermediji, prošireni mediji, kao i multimediji su alternativni termini kojima se mapiraju prakse koje još uvek predstavljaju izazov teoriji i istoriji umetnosti, u velikoj meri zarobljenim u okviru modernističke paradigme koja na naglašen način insistira na medijskim podelama u stvaralaštvu.

1. deo: NIJE LAKO BITI NEŠA 1981-2017.

2. deo: AGORA ART ACTION je umetnički eksperiment dvoje umetnika – Dragane Branković i Nenada Bračića. Od 2013. godine umetnici zauzimaju napuštenu fabriku nameštaja Pobeda u Beloj Crkvi i stvaraju platformu koja se bavi istraživanjem pojma trampe.
.